Blogger Sander

Formula Legends is geen zoveelste F1-simulator die je overdondert met realistische physics en sponsorstickers. Nee, deze game kiest bewust voor een luchtige en charmante insteek, waarbij arcadeplezier en liefde voor de sport centraal staan. Met cartooneske auto’s, overdreven helmen en dikke banden weet de game meteen een glimlach op je gezicht te toveren. Het voelt als een ode aan de rijke geschiedenis van de Formule 1, maar dan in een speelse verpakking. Wat direct opvalt, is de manier waarop Formula Legends drie verschillende tijdperken van de autosport tot leven wekt. Van de stoffige jaren ’70, met een warme sepia-gloed, naar de blauwige jaren ’90, tot aan de strakke moderne bolides van nu: elke generatie voelt herkenbaar én uniek. Racen over de klassieke bochten van Spa-Francorchamps (in de game omgedoopt tot Ardennes GP)  laat zien hoe subtiele verwijzingen naar iconische circuits slim verweven zijn met een gestileerde, simplistische presentatie. Eau Rouge, Les Combes ...

De eerste keer dat ik Sky Revolver opstartte op mijn Switch, wist ik meteen: dit is een game die zijn inspiratie niet onder stoelen of banken steekt. Van de felle kleuren tot de regen van kogels die je scherm vult; alles schreeuwt klassiek arcade-shmup. Toch weet het spel een eigen draai te geven aan dit nostalgische recept en dat maakt het een interessante titel voor iedereen die de adrenaline van bullet hell-games kan waarderen. Een strijd in de lucht In Sky Revolver kruip je in de huid van de laatste verzetspiloot die het opneemt tegen een machtig Imperium. Het verhaal is vooral een kapstok, maar dat hoeft ook niet meer te zijn. De echte beleving ligt in het ontwijken van eindeloze salvo’s en het vinden van dat ene veilige gaatje tussen honderden kogels door. Schieten gaat automatisch, waardoor je je volledig kunt concentreren op je positie en reflexen. Dat geeft de actie een fijne flow. Power-ups en patronen Tijdens de missies stuit je op allerlei upgrades: lasers...

Veertig jaar Super Mario. Alleen al die zin laat me glimlachen, want er zijn maar weinig gamepersonages die zó lang meegaan en tegelijk zoveel nostalgie oproepen. Mario is meer dan een icoon, hij is een symbool van spelplezier. Een loodgieter die in 1985 uit de buizen van het N.E.S. kroop en sindsdien mijn hart – en dat van miljoenen anderen – heeft veroverd. Zelf ben ik vooral fan van de klassieke 2D Super Mario Bros-games. Het zijn die eenvoudige maar geniale avonturen waarin elk sprongetje, elke Goomba en elke groene buis voelt als thuiskomen. Waar 3D-fans zich verliezen in open werelden, blijf ik het liefst bij de strakke platformlevels van weleer. Er zit een soort puurheid in die sidescrollers die nooit verloren gaat. Ik herinner me nog hoe ik urenlang met vrienden voor de tv zat, eindeloos levels herhalen, lachen om mislukte sprongen en juichen wanneer we eindelijk Bowser voorbij waren. Het mooie is: ook nu, tientallen jaren later, geven diezelfde 2D-levels me nog steed...

Onlangs sprak ik met Julia Miernik, Digital Marketing Director van Dfiance . In dit exclusieve interview vertelt ze over de visie achter de game, het creatieve proces van kaart- en karakterontwerp, de uitdagingen tijdens de ontwikkeling en hoe de community een centrale rol speelt in het succes van dit onafhankelijke project. Kun je jezelf en je studio kort voorstellen? Wie zit er achter Dfiance? Wij zijn een onafhankelijke studio met een passie voor het creëren van unieke game-ervaringen. Ons team is klein maar gedreven, met achtergronden in marketing, design en gameontwikkeling. We hebben geen vaste locatie waar we onze game maken – we werken wereldwijd: een paar mensen in Europa, sommigen in de VS en anderen in Azië :) Dfiance is het resultaat van een gedeelde visie om een competitief maar toegankelijk strategiespel te bouwen voor iedereen. Wat inspireerde jullie om Dfiance te maken, en waarom kozen jullie voor deze naam? Het idee kwam voort uit onze liefde v...

Recently, I spoke with Julia Miernik, Digital Marketing Director of Dfiance . In this exclusive interview, she shares the vision behind the game, the creative process of card and character design, the challenges during development, and how the community plays a central role in the success of this indie project. Can you briefly introduce yourself and your studio? Who is behind Dfiance? We’re an independent studio passionate about creating unique gaming experiences. Our team is small but driven, with backgrounds in marketing, design, and game development. We do not have one place where we make our game, we work worldwide, few people in Europe, some in USA, some in Asia :). Dfiance is the result of a shared vision to build a competitive yet accessible strategy game for everyone. What inspired you to create Dfiance, and why did you choose this name? The idea came from our love for strategy card games and competitive PvP. We wanted to capture the thrill of commanding a...

Soms heb je van die games die je meteen een flashback geven naar de tijd van cartridges, pixelhelden en het gevoel dat alles nog simpeler maar ook uitdagender was. Moon Raider hoort precies in dat rijtje. Ik speelde de Switch-versie en neem je mee naar deze kleurrijke, maar ook een tikje frustrerende reis naar de maan. Terug naar de jaren ’90 De eerste indruk? Alsof je in een vergeten Mega Man-deel bent gestapt. De pixel-art spat van je scherm, de omgevingen zijn fel en levendig, en hoofdpersoon Ava voelt meteen als een klassieke gameheldin. Je hebt je blaster, je dubbele sprong en een flinke dosis aliens om neer te maaien. Heerlijk nostalgisch. Platformplezier, maar niet zonder hobbels Moon Raider speelt vlot weg, zeker als je van ouderwetse 2D-actie houdt. Alleen...de besturing is niet altijd even strak. Soms reageert Ava net een fractie te laat of voelt een dash meer als gokken dan precisiewerk. En geloof me: in een game vol valkuilen en projectielen kan dat fru...

Wanneer je Legend of the Moon 2 op Android opstart, voel je meteen die spanning van de klassieke arcadehal: felle explosies, zwermen vijanden en patronen van kogels die je dwingen tot laserfocus. Je kruipt in de cockpit van een straaljager die meer weg heeft van een neonprojectiel dan een vliegtuig. Vanaf het eerste level is de actie meedogenloos, maar er is ademruimte dankzij een slimme slow-functie: met één tik vertraagt de tijd net genoeg om door de kogelregen te manoeuvreren. Het voelt bijna als valsspelen, maar juist dit maakt de game toegankelijk voor spelers die normaal afhaken bij pure bullet-hells. De Android-versie verrast in omvang: 43 unieke stages met wisselende doelen en schermvullende bazen. Elke overwinning triggert die fijne dopamine-prikkel die je direct doorduwt naar het volgende level. Besturing en progressie De touch-besturing is intuïtief (tikken en slepen), al wil het oppakken van power-ups niet altijd even soepel in de drukte. Het m...