Blogger Sander

Een klassieker uit de arcadewereld, opnieuw beleefd op Atari’s retro-console. Een stukje gamegeschiedenis op de 7800+ Toen Toaplan in 1985 de originele Tiger-Heli de arcadehallen in stuurde, legde het de basis voor het moderne shoot ’em up-genre. De 7800+-versie omarmt die oorsprong: sober, helder en gefocust op spelmechaniek. Je heli raast over steden, wateren en militaire bases terwijl vijanden uit elke hoek opduiken. Eenvoudig om op te pakken, lastig om te meesteren. Gameplay en besturing De besturing voelt strak voor een 7800+-titel. Je beschikt over een primaire aanval en beperkte bommen voor calamiteiten. Geen eindeloze upgrade-boom, maar risicobeheersing en timing. Die minimalistische kern houdt Tiger-Heli verrassend fris. Sfeer en audio Visueel is het blokkerig maar leesbaar: tanks, geschutsnesten en de herkenbare heli springen eruit. De muziek en effecten zijn eenvoudig, ...

Ergens midden jaren 2000, toen MySpace nog de maat sloeg, verscheen een curieuze plaat uit de ondergrond: The Four Farmer Circus van Minamina Goodsong . Geen radiovriendelijke banger, geen doorsnee labelproductie, maar een muzikaal circus waarin elk nummer een eigen act is. Met beats, verhalen en gastartiesten die zich gedragen als acrobaten in een tent van geluid. De naam zegt het eigenlijk al: dit is een circus van geluiden. De plaat telt 22 tracks, waarvan sommigen nauwelijks langer duren dan een ademhaling. “The New Day” duurt tien seconden, “Sneaking Backstage” slechts twaalf, kleine sketches tussen grotere nummers die samen een geheel vormen. Het is alsof je van podium naar podium loopt, terwijl achter de doeken muzikanten zich klaarstomen voor de volgende act. De sfeer is warm en speels, maar niet vrijblijvend. The Four Farmer Circus ademt indie-hiphop uit de tijd dat creativiteit belangri...

In het hart van Parijs, ver weg van de glitter van de mainstream, werkt een producer die de kunst van het beats maken tot in perfectie beheerst. Zijn naam: Parental. Al jaren bouwt hij in stilte aan een indrukwekkend oeuvre van jazzy, samplegedreven hiphop die het beste van twee werelden combineert: de Franse finesse en de Amerikaanse soul van de golden era. Van Parijs naar de wereld Parental begon zijn muzikale reis als beatmaker en grafisch artiest in de Parijse underground. Zijn liefde voor vinyl, MPC’s en analoge klanken leidde tot de oprichting van Akromégalie Records , zijn eigen onafhankelijke label. Daarnaast werd hij bekend als lid van Kalhex , samen met Lex (de Kalhex) en Le Makizar, een formatie die Franse hiphop een warme, jazzy en bijna spirituele sound gaf. Na een periode van relatieve stilte keerde Kalhex in 2024 terug met Résonance , een plaat waarop precies te horen is waarom mensen hun naam zijn blijven noemen: dromerige samples, zachte drums, Franse rap...

Als je het hebt over klassieke shoot ’em ups uit de jaren ’80, dan komen meestal dezelfde namen voorbij: Gradius , Life Force , Zanac , Tiger Heli of Gun Nac , allemaal iconen van het Nintendo Entertainment System of Famicom. Maar er was nog een ander 8-bit strijdtoneel waar lasers door het scherm schoten: het Sega Master System. (afbeelding gemaakt met AI) Hoewel het systeem in Europa redelijk populair was (vooral dankzij bundels met Alex Kidd en Sonic ), kreeg het zelden de eer die het verdiende op het gebied van shmups. Toch huisvestte het een reeks titels die niet alleen technisch indrukwekkend waren, maar ook hun eigen identiteit hadden, vaak met een scherp randje dat Sega zo kenmerkt. Power Strike: Compile’s meesterzet Laten we beginnen met de koning van het genre op het Master System: Power Strike (ook bekend als Aleste in Japan). Ontwikkeld door Compile , het team achter Zanac en M.U.S.H.A. , is dit spel pure adrenaline in 8-bit vorm. Razendsnelle ac...

In een tijd waarin 8-bit nostalgie vaak via remasters of compilaties tot leven wordt gebracht, kiest Changeable Guardian Estique voor een andere route: het is een volledig nieuwe game voor de originele N.E.S.-hardware. Jij bestuurt Estique, een transformerend gevechtsvoertuig dat kan wisselen tussen twee vormen: een wendbare straaljager en een krachtige mecha. Dat wisselen vormt de kern van de gameplay en geeft de game een opvallende strategische laag. De game biedt zes levels vol vijanden, obstakels en eindbazen, elk met een eigen thema en sfeer. Het tempo is hoog, de besturing reageert strak en de moeilijkheidsgraad is uitdagend maar eerlijk. Gameplay en variatie De transformatie-mechaniek is meer dan een gimmick. In fighter-vorm manoeuvreer je snel en schakel je vijanden op afstand uit; in mecha-vorm ben je sterker en beter bestand tegen omgevingsgevaar. Levels dwingen je slim te schakelen, wat zorgt voor dynamische gevec...

In een wereld waar de game-industrie wordt gedomineerd door gigantische studio’s en teams van honderden ontwikkelaars, is er iets bijzonders aan het werk van Terarin Games . Deze Japanse solo developer – beter bekend als Terarin55 – bouwt eigenhandig complete shoot ’em ups die niet alleen een ode zijn aan de gouden tijd van het genre, maar die ook verrassend fris en modern aanvoelen. Van Image Striker tot Crystal Breaker Sinds de release van Image Striker in 2016 heeft Terarin een indrukwekkend portfolio opgebouwd. Titels als Missile Dancer , Moon Dancer , Raging Blasters en Terra Flame hebben inmiddels een vaste plek veroverd bij shmup-liefhebbers op Steam en Nintendo Switch. Zijn meest recente werk, Crystal Breaker , zet die lijn voort met razendsnelle actie, een dynamisch rank-systeem en een focus op close-range aanvallen die elke seconde spannend maakt. Het knappe is dat Terarin dit allemaal solo realiseert. Van design en programmering tot graphics en balan...

Origins keert terug naar de wortels van Das Mörtal. Hij noemt het “oude ideeën die nog steeds relevant zijn” – geen nostalgie-plaquette, maar een herinterpretatie van eerder materiaal. Het voelt alsof hij door zijn eigen archief bladert met de scherpte van nu. Vanaf de eerste tonen van “Minimal Chainsaw” is duidelijk dat dit geen doorsnee synthwave-EP is: snerpende leads, een industriële puls en een nachtelijke sfeer die meer club is dan bioscoop. Toch is Origins geen eenzijdige duistertrip. Vervolgens opent “I Just Want to Hold You (Part I)” het raam naar emotie: vocoderflarden, strakke groove en een zweem van Daft Punk/Justice/Kavinsky, maar altijd met Das Mörtals eigen melancholische stempel. “Falsche Daten” is het ruwe hart van de EP: acidlijnen, staalharde drums en een strak opgebouwde energie die zowel het hoofd als de heupen in beweging zet. Precies die balans maakt Origins interessant: cerebraal én dansbaar, groove én grit. Retro-referenties zijn aanwez...