Een ode aan Orbital

In 1995 ontdekte ik de muziek van het Engelse dance-duo Orbital. Bij Boudisque in Amsterdam kocht ik hun tweede album Orbital 2, of in de volksmond genaamd The Brown Album. Wat een geweldige plaat. Daarna ontdekte ik nog meer muziek van de broers en heb ik ze op 15 april 1999 in Paradiso live mogen zien spelen. Dit is mijn ode aan één van de beste ambient/techno-acts aller tijden.

Orbital, bestaande uit de broers Paul en Phil Hartnoll, is opgericht in 1989. Ze staan bekend om hun pionierswerk in de rave- en technoscène van de vroege jaren '90, met een unieke mix van techno, house, breakbeat en ambient. Hun muziek kenmerkt zich door hypnotiserende loops, complexe ritmes en emotionele melodieën, vaak met een cinematografische sfeer.

Doorbraak kwam met albums als Orbital (1991, ook bekend als het "Green Album") en Orbital 2 (1993, het "Brown Album"), met klassiekers als "Chime" en "Halcyon + On + On". Hun liveshows zijn fantastisch, met geïmproviseerde elementen, visuele projecties en kenmerkende hoofdlampen.

Ze hebben door de jaren heen invloeden uit diverse genres geïntegreerd, van klassieke muziek tot punk, en samengewerkt met artiesten als Tilda Swinton en Zola Jesus. Na een pauze tussen 2004 en 2009 keerden ze terug met nieuwe albums zoals Wonky* (2012) en Optical Delusion* (2023). Orbital blijft een invloedrijke naam, zowel in elektronische muziek als op festivals wereldwijd. (*: Amazon affiliate link)

Discografie

• Orbital (Green album) (1991)
• Orbital (Brown album) (1993)
• Snivilisation (1994)
• In Sides (1996)
• The Middle of Nowhere (1999)
• The Altogether (2001)
• Blue Album (2004)
• Wonky (2012)
• Monsters Exist (2018)
• Optical Delusion (2023)